محتوای وبلاگ

اضطراب صدایی در پشت سر شماست که می گوید: " اتفاق بدی می افتد"،

می ­تواند شما را تا نیمه شب بیدار نگه دارد با فکر کردن درباره چیزی که شما را ۵ سال قبل شرم­ زده کرده است.

همه­ ی درون گراها اضطراب ندارند، درون­ گرایی یک ترجیح درونی برای داشتن محیطی آرام و با حداقل محرک های محیطی است، در حالیکه اضطراب یک اصطلاح عمومی است برای حالات و اختلالاتی که پر از ترس، نگرانی و تحریک پذیری است. درون­ گراها و برون­ گراها هر دو می توانند درگیر اضطراب باشند. اگرچه برای اغلب درون گراها، اضطراب بخشی از زندگی روزمره آنها است. در واقع اضطراب در افراد درون گرا بیشتر از افراد برون گراست.

گاهی اوقات اضطراب واضح است، مانند حمله های وحشت زدگی (پانیک) یا عرق کردن کف دست، اما همیشه این طور نیست. بسیاری از مردم با یک فرم مخفی از اضطراب که اضطراب عملکردی بالا نامیده می شود زندگی می کنند. آنها حتی ممکن است در زندگی بسیار موفق عمل کنند. هیچ کس از بیرون نمی تواند به آنها بگوید که ترس و اضظراب محرک اصلی آنهاست، گاهی اوقات آنها حتی خودشان هم به این مساله آگاه نیستند.

اگرچه یک تشخیص رسمی برای این وضعیت روانی وجود ندارد، اما اضطراب با عملکرد بالا چیزی است که بسیاری از افراد با آن آشنا هستند. این حالات با آنچه اختلال اضطراب فراگیر عنوان می شود اشتراکات زیادی دارد اما، به علت عملکرد بالای افراد، تشخیص اضطراب پنهان پشت آن کار ساده ای نیست.

نشانه های اضطراب عملکردی بالا:

در اینجا ۱۵ نشانه از اضطراب عملکردی بالا را ذکر خواهیم کرد.

۱. شما همیشه آماده هستید.

ذهن شما همیشه در هرموقعیتی به سمت بدترین سناریوهایی که ممکن است اتفاق بیفتد می رود و در نتیجه شما همیشه در حالت آماده باش هستید. برای مثال لوازم ضروری سفر را در هر دو چمدانتان گذاشته اید، فقط برای اینکه ممکن است شرکت هواپیمایی یکی از چمدان ها را گم کند. مردم همیشه شما را فرد قابل اعتمادی می دانند و اغلب آمادگی های شما مفید است، منتهی افراد کمی هستند که می دانند ذهنیت آماده باش برای هرچیزی نشات گرفته از اضطراب است.

۲. شما ممکن است از درون فریاد بکشید اما در ظاهر بیرونی ، فردی بسیار آرام و صبور باشید.

جالب است که بسیاری از افراد با اضطراب عملکردی بالا آشکار نمی کنند که چه زمانی عصبی هستند، این یکی از دلایلی است که اغلب یک اضطراب پنهان دارند. شما ممکن است آموخته باشید که در تجربه ی خود از رویدادها، هیجانات خود را جدا کنید.

۳. جهان را به شیوه ای کاملا متفاوت ببینید.

اضطراب شما فقط در سر شما نیست. محققان موسسه علم ویزمن دریافتند که افرادی که مضطرب هستند جهان را به شیوه ای متفاوت از افراد غیرمضطرب درک می کنند، افراد مضطرب کمتر قادر به تفکیک محرک های امن از محرک هایی که قبلا برای آنها تهدید آمیز بوده هستند، به عبارتی افراد مضطرب تجربیات هیجانی خود را بیش از حد تعمیم می دهند حتی اگر تهدیدی وجود نداشته باشد.

۴. شما به طور مداوم احساس نیاز به انجام دادن کاری دارید.

شما ممکن است احساس اجبار داشته باشید که همیشه کارها باید انجام شده باشد یا در لیست انجام دادن. مشغول بودن، حواس شمارا از اضطرابی که دارید پرت می کند و به شما احساس کنترل می دهد.

۵. شما ظاهرا از بیرون آدم موفقی هستید.

پیشرفت گرایی، سازماندهی کردن، آگاهی به جزئیات و پیشگامی در برنامه ریزی رو به جلو در همه حال، ممکن است تصویری از موفقیت برای شما باشد. مشکل این است که اینها هرگز برای شما کافی نیست، و شما احساس می کنید همیشه باید کار بیشتری انجام دهید.

۶. شما از نا امید کردن اطرافیانتان می ترسید.

شما ممکن است مایه ی خرسندی دیگران باشید. شما می ترسید که اجازه دهید اطرافیانتان ناراحت باشند بنابراین سخت کار می کنید تا اطرافیانتان همیشه راضی و خوشحال باشند حتی اگر به قیمت قربانی کردن نیازهای خودتان باشد.

۷. شما به صورت عصبی پرحرف می شوید.

اگر شما یک فرد درون گرا هستید که سکوت و آرامش را ترجیح می دهید، ممکن است در حالت نگرانی پرحرف شوید و اطرافیان شما را به اشتباه برون گرا بشناسند.

۸. شما زندگی خود را بر اساس اجتناب بنا کرده اید.

شما برای جلوگیری از غرق شدن، جهان خود را محدود کرده اید. شما عادت به تجربه های تکراری و آشنا دارید که به شما احساس راحتی و کنترل می دهد. شما از تجربه هیجانات شدید اجتناب می کنید مانند سفر، رویدادهای اجتماعی، تعارض، یا هر چیزی که ممکن است ماشه چکان مضطرب شدن شما باشد.

۹. شما مستعد نشخوار ذهنی و فکر کردن بیش از حد هستید.

شما گفتگوهای درونی منفی زیادی با خود دارید. مداوم اشتباهات گذشته را در ذهنتان مرور می کنید و با سناریوهای ترسناک "چه می شود اگر" مشغولید، برای لذت بردن از لحظه ها می جنگید زیرا همیشه انتظار بدترین شرایط را دارید. گاهی اوقات ذهن شما در مسابقه است و نمی توانید آن را متوقف کنید.

۱۰. شما کمال گرا هستید.

شما سعی می کنید با درست انجام دادن کارهای نگرانی های خود را رفع کنید. این سعی ممکن است نتایج مثبت داشته باشد، اما هزینه هایی هم دارد. شما ممکن است ذهنیت "همه یا هیچ " داشته باشید (برای مثال اگر من بهترین دانشجو نباشم، بدترین هستم.) شما ممکن است انتظارات غیر واقع بینانه از خود داشته باشید و در مقابل، ترس فاجعه آمیزی از شکست در هر کدام از آن توقعات، در ذهن شما جای گرفته است.

۱۱. شما دچار دردهای شکمی، عادات تکراری یا تیک هستید.

اضطراب شما ممکن است خود را به صورت جسمانی در بدن شما، مانند تنش عضلانی یا درد ناگهانی نشان دهد. ممکن است بی اختیار پوست دور ناخن های خود را بکنید یا کارهای دیگری که اضطراب شما را تخلیه می کند انجام دهید حتی اگر ظاهرا برای همه ی این مشکلات، توضیحات دیگری هم وجود داشته باشد.

۱۲. شما همیشه خسته هستید.

ذهن شما همواره در حال فعالیت است، بنا براین شما در به خواب رفتن یا در خواب ماندن مشکل دارید. حتی زمانی که به خوبی می خوابید، باز در طول روز احساس خستگی می کنید، زیرا دست و پنجه نرم کردن مداوم با سطحی از اضطراب خسته کننده است.

۱۳. شما به راحتی از جا می پرید.

این حالت به این دلیل است که سیستم عصبی شما در حالت تحریک بیش از اندازه است. دری که کوبیده می شود، صدای آزیر امبولانس یا دیگر صداهای غیر منتظره می تواند شمارا به شدت بترساند.

۱۴. شما به راحتی برانگیخته و پریشان می شوید.

شما با سطح پایداری از استرس زندگی می کنید. بنا براین حتی مشکلات کوچک یا ناراحتی های جزئی می تواند شما را آشفته کند.

۱۵. شما نمی توانید "آن را متوقف کنید".

اضطراب آن چیزی نیست که شما بتوانید با دستور دادن به خود آن را متوقف کنید. در حقیقت مغز افرادی که مضطرب هستند با افراد غیر مضطرب متفاوت کار می کند. افراد مضطرب نمی توانند واکنش های اضطرابی خود را کنترل کنند زیرا از پایه و اساس نحوه ی مواجهه ی مغز آنها با اضطراب متفاوت است.

اگر احساس می کنید مواردی که ذکر شده در مورد شما صدق می کند، حتی اگر کارکرد شغلی تحصیلی خانوادگی بالایی داشته باشید، دچار اضطراب عملکردی بالا هستید.

برگرفته از psychologytoday

ترجمه  و تلخیص : مریم اخوی (روان درمانگر تحلیلی)